متن زیر سخنان آیت الله میرباقری به تاریخ 31 شهریورماه سال 99 است، که در هیاتی در قم در منزل حاج آقای میرقیصری ایراد فرمودند. ایشان در این جلسه بیان میدارند؛ خداوند متعال بنابر عدالت و حکمت الهی و طبق آیات قرآن کریم در برابر هر کشته شدنی قصاصی قرار داده است و این از نمونه های نصرت الهی برای مومنین به حساب می آید و مصداق بارز و واضح این آیه وجود مقدس سید الشهداء و مصیبت عظیم عاشوراست که قاتلین و شارکین در قتل آن بزرگوار به واسطه قطب دایره امکان حضرت ولی عصر، قصاص و مجازات می شوند و در این مجازات عفو و بخشش جایگاهی پیدا نمی کند. چرا که عین عدالت و حکمت الهی است. در این امر طبق روایات و آیات متعدد قرآن کسانی که راضی به ریخته شدن خون ولی خدا بوده اند و یا مطلقا سر جای خود نشسته و از ولی خدا حمایت نکرده اند شریک در شهادت رسیدن آن حضرت هستند و امام زمان نه تنها قاتلان که شریکان در این امر را هم مورد مجازات و قصاص قرار خواهند داد.

انتقام از خون سیدالشهداء علیه السلام

أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيم  بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيم  الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِين  وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِين  وَ اللَّعْنَةُ عَلَى أَعْدَائِهِم  أَجْمَعِين . در سوره مبارکه اسراء فرموده: «وَ مَن قُتِلَ مَظلوماً وَ قَد جَعَلنا لِوَلیِهِ سُلطاناً فَلا یُسرِف فِی القَتل اِنَّهُ کانَ مَنصُورا»(اسراء/33) ، به حسب ظاهر این آیه یک حکم کلی را بیان می کند که اگر مومنی مظلوم کشته شود ما برای ولی آن دم یک سلطه ای قرار دادیم و آن سلطه این است که حق دارد قاتل را قصاص بکند. «وَ لا یُسرِف فِی القَتل» ولی نباید زیاده روی بکند. بعد فرمودند خدای متعال می فرماید «اِنَّهُ کانَ مَنصُورا» این بنده ای که صاحب دم است مورد نصرت الهی است. حضرت فرمودند چه نصرتی بالاتر از این که به او اجازه دادند کسی را به قتل برساند، نه در دنیا مجازات می شود نه در آخرت این بزرگترین نصرت الهی است.

آیه به وجود مقدس سید الشهداء و امام زمان تأویل شده است. خدای متعال می فرماید این ولی خدایی که مظلومانه کشته شد یک زمانی یقه قاتل های او در دادگاه الهی گرفته می شود «وَ مَن قُتِلَ مَظلوماً وَ قَد جَعَلنا لِوَلیِهِ» یک ولی دمی برایش قرار دادیم که برای آن ولی سلطه قرار داده ایم و مورد نصرت و یاری ماست. ما کمکش می کنیم و او جبران این خون را می کند. در روایت است که در مجازات قتله عاشورا نسل آنها را که راضی به کار پدرانشان بودند و امضاء می کنند کار آنها را در همان مسیر هستند و حضرت آنها را به قتل می رسانند. یعنی به تعبیر دیگر وقتی حضرت ظهور می کنند با شعار «یا لثارات الحسین» هر کسی که در جبهه مقابل امام حسین است و می ایستد پای حرف خودش و طبیعتا  مقابل امام زمان قرار می گیرد در خونخواهی سیدالشهداء علیه السلام او را به قتل می رساند. حضرت فرمودند این اسراف هم نیست. اگر همه اهل ارض هم مقابل حضرت بایستند و حضرت آنها را در قصاص خون سیدالشهداء علیه السلام به قتل برساند این اسراف و زیاده روی نیست.

نکته کوتاهی عرض کنم، در خون سیدالشهداء جای عفو نیست؛ چرا عفو نمی کنند؟ زیرا وجود مقدس امام زمان معدن الرحمه هستند اینجا جای عفو نیست. لذا اگر کسی در دلش به سمت عفو آنها حرکت بکند از مسیر امام زمان فاصله می گیرد، از قهر الهی فاصله می گیرد. خدای متعال وقتی بنا می شود که مثلا قوم لوط را عذاب کند به حضرت ابراهیم خبر می دهد می فرماید دیگر درباره آنها با من صحبت نکن، تمام شده است. به حضرت نوح می فرماید کار تمام شده می خواهد عذاب نازل بشود جای صحبت و حرف و حدیث نیست. حضرت راجع به یکی از فرزندانش جمله ای می گوید می فرماید«وَ لا تَکُن مَعَ الکافِریِن»(هود/ ۴۲) توبیخ تند می شوند. به حضرت نوح می فرماید بروید، بناست عذاب نازل شود «وَ لا یَلتَفِت مِنکُم اَحَداً»(هود/81) اصلا به پشت سرتان نگاه نکنید. توجه و تمایل و الفت و التفات به آن کسانی که در معرض عذاب اند ما را گرفتار می کند.

در روایت است که وقتی عذاب بر قوم فرعون نازل شد و حضرت مأمور شدند دریا را بشکافند و از دریا بیرون بروند، فرعون هم دنبال سر اینها آمد خیال کرد برای فرعون هم امن است. یکی از همراهان حضرت موسای کلیم برادرش در لشکر فرعون بود. نگران بود رفت برادرش را بیاورد این طرف بگوید برای شما دریا امن نیست، دریا به هم آمد غرق شد. حضرت فرمودند این عذاب نمی شود ولی چون وقتی عذاب نازل شد با آنها بود غرق شدپس در مقابل آن کسانی که مورد قهر خدا هستند و در عاشورا مقابل سیدالشهدا بودند و در طول تاریخ در مقابل حضرت قرار گرفتند، جای الفت و محبت نیست. این الفت از فضایل اخلاقی نیست این رذیلت اخلاقی است. آدم روز عاشورا مثلا در کربلا باشد شمشیر کشیدند روبرو امام حسین اند دلش به حال ایشان بسوزد بگوید بگذارید اینها راحت باشند این که نمی شود.

نکته دوم اینکه؛ در روایت عیون اخبار الرضا علیه السلام حضرت فرمود در مجازات آنها نسلشان  که راضی به آن کار هستند و به آن افتخار میکنند هم، همگی قصاص می شوند. بعد حضرت فرمودند، اگر یک مومن آن طرف دنیا کشته بشود و شما به قتل او راضی باشید در گناهش شریک هستید. در روایت هست در نامه مومن گاهی قتل می نویسند می گوید خدایا من هر گناهی کرده ام قتل نکردم! می گویند یک حرفی زدی تبدیل شده به یک قتل تو شریکی. اگر ما خدایی نکرده ته دلمان از آن کسانی که در قتل سیدالشهداء شرکت کردند گلایه نداشته باشیم، در گناه آنها شریک می شویم. این که به ما می گویند لعنتشان کنید «اَوَّلَ ظالِمٍ» و «آخِرَ تابِعٍ» در زیارت عاشورا، این برای این است که ظلمت آنها، سیاهی آنها، گناه آنها، عذاب آنها ما را هم می گیرد. آنها خیلی ظلمتشان پیچیده است. یک استادی می فرمود اگر می خواهید ظلمت بنی امیه و آل ابی سفیان و و دیگران شما را نگیرد این زیارت عاشورا را با لعن هایش مرتب بخوانید و الا ظلمات آنها شما را گرفتار می کند.

حضرت فرمود در قصاص سیدالشهداء اینها را می کشند. البته ما نمی توانیم در قصاص یک خونی فرزندان آن شخص را بکشیم ولی اینجا داستان فرق می کند. حضرت با یک قوم نمی جنگیدند یک جنگ تاریخی دارند و با کل جبهه باطل می جنگند. هرکسی آن طرف مقابل امام زمان می ایستد و نمی آید در صف حضرت این مقابل سیدالشهداست و اینها خونشان هدر است. کسی مقابل امام بایستد می شود باغی «حَتَّى تَفي ءَ إِلى  أَمْرِ اللَّه »(حجرات/9) اگر برگشتند به سوی امام امام رفع ید می کند.

این را هم اشاره بکنم؛ امام زمان وقتی کار عالم را تمام می کنند همه اش اینطوری نیست که با شمشیر باشد. همه جنود عالم دست امام است اصلا لشکر سفیانی با خسف در بیداء نابود می شود، فرو می روند در زمین. وقتی حضرت در مدینه آن امتحان سنگین را پیش می آورند که آن بدن ها را در می آورند و به درخت خشکیده می زنند و آن درخت زنده می شود، می گویند ما تا به حال چنین چیزی ندیده بودیم، به واسطه این اتفاق دوباره برمیگردند و علیه حضرت می شوند! حضرت یک طوفان می فرستد همه شان را نابود می کنند؛ مثل کار حضرت عزرائیل که همه قبض روح ها کار ایشان است.

پس این خونخواهی که حضرت می کنند، خونخواهی عادلانه است. اگر همه عالم هم مقابل امام زمان بایستند و در جبهه سیدالشهداء نباشند خونشان هدر است. من از شما سوال می کنم، شما مومنین و محبین سیدالشهداء اگر در عاشورا بودید و روز عاشورا به جای سی هزار نفر سی میلیون مقابل حضرت می ایستادند شما می گفتید بگذارید یک نفر را به شهادت برسانیم کار را تمام کنیم، آن سی میلیون زنده بمانند؟! یا می گفتید نه، این سی میلیون را می کشیم. امام حسین بر حق است. حالا اگر این سی میلیون بشود سیصد میلیون در طول تاریخ باز هم همین است دیگر، خیلی واضح است.

ضرورت نیت در اعمال خیر و شرّ  

نکته دیگری که عرض کنم که نکته مهمی است این است که؛ کسانی که حضرت فرمود راضی به قتل سیدالشهداء هستند اینها در گناه آبائشان شریکند، این همان نیت آدم است، آدم در ناحیه شر می تواند نیت بکند و با نیت به گناه برسد در ناحیه خیر هم می تواند با نیت به ثواب برسد. به ما گفتند توفیر نیت داشته باشید آن اعمالی هم که نمی توانید انجام بدهید نیت داشته باشید البته نیت هوس نیست. نیت عزم و اراده است. فرمود کسی نماز شب می خوانده در دوره جوانی اش، حالا کهولت است نمی تواند بلند شود، ثواب نماز شب را برایش می نویسند. حتی در روایت دیده اید پرسید آدم پنجاه سال عبادت کرده الی الابد در بهشت است! حضرت فرمود چون اگر در دنیا الی الابد زنده بودند نیتشان بود الی الابد عبادت کنند. این توفیر در نیت است.

ما خیلی کارها را نمی توانیم انجام بدهیم ولی با نیت می توانیم باشیم. ما با نیت می توانیم در کربلا باشیم صفین باشیم جمل باشیم کنار حضرت در قتل دشمنان شریک باشیم. می دانید کشته شدن گاهی ثوابش کمتر از کشتن در راه خداست. در رکاب امام زمان آنهایی که کشته می شوند ثواب ده شهید دارند در یک روایتی می دیدم آنهایی که دشمنان حضرت را می کشند ثواب بیست شهید دارند. ما در ثواب کشتاری که اهل بیت از دشمنان کردند می توانیم شریک باشیم.

در زیارت جامعه ائمه المومنین که مرحوم محدث قمی در خاتمه مفاتیح آوردند -یک ملحقاتی به مفاتیح زدند حیفشان آمده این چیزها را نیاورند یکی اش زیارت جامعه ائمه المومنین است که زیارت عجیبی است- سه بخش دارد؛ یک قسم سلام های فوق العاده است، مقاماتی از اهل بیت و سلام به آن مقامات که در جای دیگر نیست. دوم در کنار این سلام ها ذکر مصیبت اهل بیت است که در هیچ زیارت دیگری به این شکل نیست و فوق العاده است. سوم هم دعاهای خاصی است که در این زیارت است که جای دیگر نیست. لذا حیف است که آدم از دست بدهد.

پایانش یک جمله ای دارد وقتی ذکر مصیبت اهل بیت را می کند عرضه می دارد«مَوالِیَ اَنَا لا نَملِکُ اِلّا اَن نَطُوفَ حَولَ مَشاهِدِکُمُ الشَّریفَه» در مقابل مصیبت هایی که به شما وارد شده الان کاری از ما ساخته نیست الا این که دور حرم های شما طواف کنیم و به شما تسلیت بگوییم. بعد یک جمله ای دارد «أَنَّا قَدْ شَارَكْنَا أَوْلِيَاءَكُمْ وَ أَنْصَارَكُمُ الْمُتَقَدِّمِين » ما با اولیاء متقدم شما دوستان پیشین شما شریکیم. در چی؟ در قتل دشمنان امیرالمومنین در صفین، نهروان و جمل.

«وَ قَتَلَةِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ» اولیاء شما که با دشمنان امام حسین درگیر شدند در روز عاشورا و آنها را به قتل رساندند؛ حبیب و زهیر ما در قتلی که آنها از دشمنان شما کردند شریکیم. چطور؟ «بِالنِّیاتِ وَ القُلُوبِ وَ التَأَسُف عَلی فَوتِ تِلکَ المَشاهِدِ». نیت ما این است که واقعا اگر سال 61 بودیم کنار شما بودیم. اگر در آن پنج سال دوران حضرت بودیم در هر سه جنگ کنار حضرت بودیم. این نیت غیر از هوس است عرض کردم هوس خوب شدن را همه دارند. نیت را خواص دارند. با این نیت انسان می تواند در این عبادت عظیم شریک شود. اگر من نیتم این باشد که اگر بودم در جمل مقابل جملی ها می ایستادم با آن اصحابی که در جمل کنار امیرالمومنین دشمنان حضرت را به قتل رساندند شریک می شوم. اگر نیتم این باشد که اگر در عاشورا بودم کنار حضرت می جنگیدم در ثواب زهیر و بریر و حبیب و آنهایی که دشمنان حضرت را از دم تیغ گذراندند شریک می شوم.

«و التَاسُفِ عَلی فَوتِ تِلکَ المَشاهِدِ» ما باید متأسف باشیم که چرا در آن مشاهد نبودیم و در کنار حضرت نایستادیم. اگر این تأسف در ما شکل بگیرد به ما ثواب مشارکت می دهند. اگر قلبمان با جبهه حضرت باشد اگر نیت مان باشد و این تأسف ها شکل بگیرد ما می توانیم در کنار قتله دشمنان سیدالشهداء شریک در ثواب آنها باشیم حالا این تأسف باید تا به کجا پیش برود؟ همینطوری که اگر آنجا می بودیم تا پای جان می ایستادیم الان هم باید تا پای جان پای این تأسف بایستیم. صل الله علیک یا ابا عبدالله...