نسخه آزمایشی
جمعه, 10 فروردين 1403 - Fri, 29 Mar 2024
اگر با امام همراه شدید لوازم دارد و سختی هایش هم می آید، ولی سختی هایش عذاب نیست، بلکه خیر بوده و باطنش رحمت و همراه با یسر و گشایش است. در همین سختی کنار امام فتوحات اتفاق می افتد که در سوره فتح از آن بحث شده است و پایانش فتح کلی است. این فتح برای حضرت و همراهانش است.
مقابل فشار معاویه فقط توکل امیرالمومنین است که راه را باز می کند. مقابل بنی امیه فقط توکل سیدالشهداست که راه را باز می کند. اگر سیدالشهدا با توکل به خدای متعال در این شرایط میدان نیاید، حبیب و زهیر هم توکلشان جواب نمی دهد.
بنابراین بار ما روی دوش امام مان است، حضرت فرمود: من می خواهم شما را برسانم ولی شما یک کمکی کنید، یک دستی به من بدهید تا من شما را ببرم. چطوری کمک کنید؟ لااقل از حرام و شبهه ناک دنیا دست بشویید! امام شما مغز گندم و عسل مصفا برایش حلال بوده اما شبها گرسنه می خوابیده و نان جو سیر نمی خورده، شما این ک ...
بنابراین همراهی با امام این خواص را دارد و مانعش هم خطوات شیطان است. انسان باید در زندگی بکوشد که آن ثمراتی که در محضر امام کسب می کند را در وجودش پایدار کند تا به بهره بنشیند و عالمش عوض شده و وارد عالم ملکوت و ملائکه بشود. اگر هم از امام فاصله گرفت راه این است که بلافاصله توبه کند. شیطان کارش این ...
وقتی می خواهی کنار ولی خدا باشی، وقتی می خواهی کنار موسای کلیم باشی، بن بست سر راهت درست می شود. یک طرف موسای کلیم است و دریا یک طرف هم لشکر فرعون، می توانم موسای کلیم را رها کنم و ملحق به فرعون بشوم چرا که این طرف بن بست و دریاست، اینجاست که خدا تقوا می خواهد چون تقوا یعنی تلاش در همراهی با ولی خد ...
اگر در جایی امام دارد از مکه بیرون می رود نباید امام را رها کنی، چرا که اینجا مشغول طواف هم باشی جهنمی می شوی. اگر کسی مشتاق لقاء خداست باید کعبه را رها کرده و با امام حسین حرکت کند. اگر کسی مشتاق لقاء خداست باید منا و عرفات را کنار بگذارد و بیاید کنار امام حسین.
این فرصت ها فرصتهای استثنایی است، اگر هم گذشت دیگر به راحتی تکرار نمی شود. همه سال می شود برای امام حسین گریه کرد ولی ایام خاصش عاشوراست. رزق سال انسان برای حزن و بکاء بر سیدالشهداء در این فرصت محرم تقسیم می شود. ما باید کاری کنیم که موانع را کنار بزنیم و خودمان را به امام حسین علیه السلام برسانیم.