پس اگر کسی به امام رسید، قدم در وادی ولایت امام گذاشته است، پس قلبش به نور امام نورانی شده و بهشتی شده است. «

إِنَّ الْأَبْرارَ لَفِي نَعِيم



»(انفطار/13)، آنهایی که ابرار شده و ملحق به امیرالمومنین می شوند، در صراط توحید و ولایت قرار می گیرند و الان وسط نعمت بهشت اند. البته بعدا هم در قیامت وارد بهشت می شوند و آن یک مرتبه دیگری است. مرحوم علامه مجلسی در یک تعبیری می گویند حقیقت لذتی که بهشتی ها می برند از آن نعمت های معنوی ولایت ائمه است.

پس اگر کسی وارد این وادی شد و قلبش مومن شد، آرام آرام باید همه قوای او مومن بشود، یعنی چشم انسان، گوش، زبان، جوارح و دست و پای انسان باید مومن بشود. در روایت است که فرمود ایمان یک حقیقتی است که از قلب شروع می شود و به اعضا و جوارح هم منتشر می شود. ایمان که ولایت و محبت امام است، به یک جایی می رسد که همه قوای شخص را نورانی می کند. پس این می شود ایمانی که همه وجود انسان را فرا گرفته است. یعنی اگر به خود این موجود نگاه کنی، یک چراغ روشن را می بینی که اصلا تاریکی در وجود آن نیست و به ایمان و ولایت امام نورانی شده است. همین طوری که محیط ولایت اولیاء طاغوت محیط ظلمت است، محیط ولایت امام هم نور الهی است که خدا تنزل داده و از عالم بالا همه کائنات را روشن کرده است.

فرمود: «

وَ هُمْ وَ اللَّهِ نُورُ اللَّهِ فِي السَّمَاوَاتِ وَ فِي الْأَرْض



»(2)، ائمه نور الهی در همه عوالم و در سماوات و ارض هستند، یعنی ملائکه هم با نور امام راه خدا را پیدا می کنند و به معرفت و محبت خدا می رسند، یعنی نه فقط عالم ما، بلکه عالم ملائکه هم با نور امیرالمومنین روشن شده است. این نور که همه عوالم را روشن کرده وقتی به ما می رسد باید قلب ما را روشن کند، بعد از قلب ما به بقیه قوایمان منتشر بشود و فکر، جوارح و اعضایمان هم نورانی به نور ایمان بشود. اگر اینطوری شدیم وارد عالم نور می شویم و کسی که وارد عالم نور شد، اهل نجات و سعادت است، اهل بهشت و حیات طیبه است.

پس این نور امام تنزل پیدا کرده و در یک خانه هایی آمده که خانه انبیاء و اهل بیت است. در سوره نور و آیه مبارکه نور داستان تنزل نور الهی را توضیح می دهد تا می رسد به اینجا که «

فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ



»(نور/36)، ائمه آن مخزن و مَثَل نور الهی هستند که نور خداوند در آنها تمثل و تنزل پیدا کرده است. وجود مقدس ائمه در عوالم نازل شده تا به عالم ما رسیده است و در عالمی که ما آمدیم یک تلاقی ای با امام داریم. پس اگر وارد محیط ولایت امام که بیت النور است شدیم، کم کم همه قوای ما تحت ولایت امام قرار می گیرد، پس گوشمان آن چیزی را می شنود که امام می خواهد و زبان مان آن حرفی را می زند که امام می خواهد.

وقتی ما همه قوای خودمان را ذیل ولایت امام آوردیم و مومن شدیم، در همین ورود به خانه امام می شویم جزو شخصیت هایی که همه زندگی مان می شود ذکر، «

رِجالٌ لا تُلْهِيهِمْ تِجارَةٌ وَ لا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّه



»(نور/37) یعنی کسانی که تجارت و خرید و فروششان مانع ذکرشان نیست و در بازار هم متذکر هستند. قلب اینها در بیت النور است و همه قوایشان در وادی ولایت امام است؛ به تعبیر قرآن «

جَعَلْنا لَهُ نُوراً يَمْشِي بِهِ فِي النَّاس



»(انعام/122) کسی که به امام رسید مشی و زندگیش در بین مردم، با نور امام است. یعنی اینطور نیستند که فقط هفده رکعت نمازشان نورانی باشد بلکه همه زندگیشان در وادی نور است و غفلت در آن نیست.