خدای متعال امام را در عالم ما فرستاده و این حجت خداست. به تعبیر روایات خداوند با فرستادن امام باب توحید را به روی ما گشوده است. این آیه قرآن در سوره مبارکه تبارک است «

قُلْ أَ رَأَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ ماؤُكُمْ غَوْراً فَمَنْ يَأْتِيكُمْ بِماءٍ مَعِينٍ



»(ملک/30)، اگر آبی که خدا در اختیار شما قرار داده در اعماق زمین فرو رفت، چه کسی این آب گوارا را در اختیار شما قرار می دهد؟! ظاهر آیه خیلی روشن است، خدای متعال این آبها را از آسمان نازل کرده و این آب در چشمه ها و جویبارها به سمت ما تشنه ها می دود و لازم نیست ما سراغ آب برویم. حالا اگر این آب در اعماق زمین فرو برود ما از این ماده حیاتی که حیات ما از اوست «

وَ جَعَلْنا مِنَ الْماءِ كُلَّ شَيْ ءٍ حَيٍّ



»(انبیا/30)، جدا شدیم و هیچ کس دیگر نمی تواند به ما این سرچشمه حیات را بدهد. اما باطن آیه را در روایات به امام تفسیر کردند.

یک حدیث نورانی از وجود مقدس ثامن الحجج علی بن موسی الرضا علیه السام ذیل همین آیه آمده است، حضرت فرمودند: مقصود از این که خدای متعال فرموده «

قُلْ أَ رَأَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ ماؤُكُمْ غَوْراً



» این آبی که خدا در اختیار شما قرار داده پنهان بشود و در لایه های زمین فرو برود، درهایی است که به روی شما باز شده است. بعد حضرت توضیح دادند و فرمودند: «مَاؤُكُمْ أَبْوَابُكُمْ أَيِ الْأَئِمَّةُ »(3)، مقصود ائمه علیهم السلام اند. ائمه آن درهایی هستند که به روی شما باز شده اند. پس اگر امام در عالم ما نبود اصلا درب وادی توحید بسته بود و اصلا کسی به آن وارد نمی شد که بخواهد طی مسیر کند! اینهایی که خیال می کنند با ذکر و ورد و بدون امام می شود رسید، باید بدانند که اصلا کسی که به امام نرسد باب توحید به رویش بسته است.

فرمود امام باب توحید است، لذا سرچشمه حیات است. امام، سرچشمه حیات وادی توحید است و درهایی که به روی وادی توحید باز می شوند درهای ورود ما به سرچشمه حیات اند. امام کلمه ماء است «

وَ جَعَلْنا مِنَ الْماءِ كُلَّ شَيْ ءٍ حَيٍّ



» و حیات همه موجودات زنده در کائنات به کلمه ماء است. چرا امام کلمه ماء است؟ چون باب توحید است. با امام باب توحید به روی انسان باز می شود و اگر انسان رو به خدا آورد زنده می شود.

یک ذکری است که مرحوم محدث قمی هم آن را از وجود مقدس نبی اکرم در حاشیه مفاتیح آورده اند و آن این است که اگر می خواهید قلبتان زنده شود بگویید «

يَا حَيُّ يَا قَيُّومُ يَا لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْت



» – درست در خاطرم نیست – و بعد از خدا بخواهید که قلب من را زنده کن و یک صلوات هم بفرستید. پس خدای حی و قیوم مبدأ حیات است و امام هم باب الله است. اگر کسی به امام رسید به سرچشمه حیات که توحید است راه پیدا می کند. لذا فرمود «مَاؤُكُمْ أَبْوَابُكُمْ»، حالا اگر کسی وارد وادی ولایت امام شد و از درب این خانه داخل رفت، اهل این خانه می شود.