متن زیر سخنان آیت الله میرباقری به تاریخ 29 خرداد ماه 96 است که به مناسبت ماه مبارک رمضان در حرم مطهر امام رضا علیه السلام ایراد فرمودند. ایشان در این جلسه بیان میدارند؛ بین ما و حقایق این عالم یک حجاب هایی است که باید برداشته بشود. فرصت رفع این حجاب ها هم در عالم دنیاست، چرا که خیلی از این پرده ها در قیامت دیگر برداشته نمی شود. بنابراین اگر کسی در این دنیا به معرفت رسید و پرده ها از او برداشته شد، در آخرت هم سیرش ادامه دارد، ولی اگر در دنیا نرسید و اهل معرفت، توحید، محبت خدای متعال و اهل مشاهده عالم ملکوت و قیامت و عالم آخرت نشد، معلوم نیست که اگر در آخرت هم برود پرده ها برایش کنار برود و با یقین زندگی کند. عده ای این دنیا را همه کاره می دانند و خود را اسیر این عالم خاکی می پندارند اما اگر عظمت و کبریای الهی در قلب انسان ظهور پیدا کند، همه این کائنات از چشم آدم می افتد و محو می شود. آن وقت احساس می کنیم که ما اسیر این عالم کر و کور نیستیم بلکه بنده خدایی هستیم که سمیع است و هرچه می گوییم می شنود. پس ببینید چقدر عالم فرق می کند وقتی پرده ها کنار برود و انسان احساس کند که همه این کائنات هیچی نیست. ما بنده یک خدای حکیم، علیم، مهربان و سمیع هستیم که او بر هر کاری تواناست. راه این هم یک کلمه بیشتر نیست و آن رسیدن به امام است چرا که سرچشمه همه این خیرات و یقین و ایمان، امام است. پس کسی که به نور امام برسد، صاحب یقین و اهل مشاهده عالم ملکوت و باطن عالم می شود. فرصتش هم همین فرصت دنیاست. البته عده ای هم هستند که در این دنیا فقط به خوردن و خوابیدن مشغول هستند که خداوند به پیامبر خود درباره اینها می فرماید: رهایشان کن و بگذار کارشان را بکنند، پس آرزوهایشان لهو آنها می شود و آنها را از هدف بزرگ، از توحید و از امامی که در این عالم آمده تا به او برسی و با او سیر کنی، باز می دارد.