اما این حجاب های ظلمانی چه چیزهایی هستند؟ هر گناهی حجاب ظلمانی است. گناه بین انسان و خدای متعال فاصله می اندازد و آدم را در تاریکی می برد. صفات رذیله ای مثل حسد، بخل، کبر، خودفروشی، تکبر به دیگران و بخل نسبت به خرج کردن در راه خدا، از وادی ظلمات هستند. هر صفت ظلمانی هم بین ما و خدای متعال فاصله می اندازد و نمی گذارد انسان قرب الهی را درک بکند. آدم حسود حسدش مانع اش است، در محضر خداست ولی خدا را دور می بیند. آدم متکبر آدم در کنار خداست ولی خدا را دور می بیند و نمی تواند حضور حضرت حق را احساس بکند. پس این صفات حجاب ظلمانی هستند. شرک و کفر بدتر از همه اینهاست و بین انسان و خدای متعال فاصله می اندازند، آدم مشرک کنار خداست ولی نمی تواند خدا را درک کند. ولی اصل حجاب های ظلمانی چیز دیگری است. اصل حجاب های ظلمانی ائمه نار و اولیاء طاغوت اند. آنها هستند که خودشان ظلمانی اند و ولایتشان هم ظلمانی است. وقتی آنها ولایتشان را پهن می کنند، عالم را تاریک می کنند و اگر کسی زیر چتر آنها رفت تاریک می شود.

گناه آدم را می برد زیر چتر آنها و اصلا گناه از آنجا می آید. همه صفات رذیله از آن طرف می آید، در واقع آنها در انسان حسد و بخل ایجاد می کنند. الان همه سوخت این تمدن مادی حرص به دنیاست، یعنی آدم را حریص به دنیا می کند. اولیاء طاغوت و مستکبرین، جامعه ها و ملت ها را حریص دنیا می کنند. بعد هم صفت حسد را در او ایجاد می کنند و با همین دو تا آدم را راه می برند. سوختی که در ماشین اینها کار می کند همان حسد و حرص است. مثل دستگاه انبیاء نیست که آدم را زاهد کنند، بلکه به خلاف انبیاء که آدم را متواضع و راغب به آخرت می کنند و حب خدا را در انسان ایجاد می کنند، محیط ولایت آنها محیط شرک و صفات رذیله و گناه است.