نکته دیگر این است که همینطوری که آیاتش را خواندم خدای متعال وعده اجابت داده است «

ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ



»، «

وَ إِذا سَأَلَكَ عِبادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذا دَعان



» و وعده خدای متعال تخلف ندارد. پس حتما دعا کنید و بدانید دست خالی بر نمی گردید. منتها چند نکته هست نکته اول این است که باید دعا محقق بشود. خیلی وقتها ما دعا نمی کنیم، یعنی می گوییم حالا خواسته مان را بگوییم شاید یک خدایی بود! ما که در هر خانه ای را زدیم بگذار این خانه هم در بزنیم، شاید کسی اینجا بود و جواب ما را داد! اما بدانید این دعا نیست.

حضرت فرمودند که اگر می خواهید مستجاب الدعوه بشوید اول باید از دیگران مأیوس بشوید. آدمی که انتهای نگاه و ته دلش گرم به دیگران است بعد هم در خانه خدا به حسب ظاهر دعا می کند این دعا که محقق نمی شود. پس اول باید از دیگران مأیوس بشوید چرا که هیچ مخلوقی برای ما کاری انجام نمی دهد، نه می تواند انجام بدهد و نه انجام می دهد، مطمئن باشید! اگر می بینید مخلوقات هم جواب ما را می دهند در واقع خدای متعال جواب می دهد والا آنها با ما کاری ندارند. حتی اگر شما سلام می کنید و رفیقتان به شما علیک می گوید این علیک جواب خدای متعال است والا رفیق شما با شما چه کار دارد! همین فرد روز قیامت از دور که شما را می بیند راهش را کج می کند «

يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخيه



»(عبس/34) که مبادا راهش به شما بیافتد.

دومین نکته هم این است که باید امیدوار به خدای متعال باشید. اگر این دو در قلب انسان نباشد دعا محقق نمی شود . آدمی که ته دلش اعتماد به دیگران دارد این از خدا نمی خواهد بلکه مزاح می کند. می گوید طبیب هست و نسخه می نویسد و خوب می شویم، بعد هم می گوید خدایا من را شفا بده! این دیگر دعا نیست بلکه شوخی است. اگر همه امیدش به این بود که خدای متعال شفا می دهد یک موقع به وسیله طبیب یک موقع هم از راه دیگری، این می تواند دعا کند. بنابراین خیلی وقتها دعا محقق نمی شود.

گاهی من عرض کردم که سنگ مفت گنجشک هم مفت، حالا می زنیم یک دفعه دیدی خورد، یک دفعه دیدی کسی بود و شنید! این دعا نیست. دعا وقتی است که آدم یقین کند خدای متعال حاضر است، می شنود و اجابت می کند. یعنی هم می تواند، هم می شنود، هم می خواهد و هم اجابت می کند، آن وقت است که دعا محقق می شود.