أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيم  بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيم  الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِين  وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِين  وَ اللَّعْنَةُ عَلَى أَعْدَائِهِم  أَجْمَعِين . ماه رجب و شعبان ماه آمادگی و تهیئ برای ورود به ماه رمضان است. خود این دو ماه هم فضیلت های بزرگی دارد و خود شعبان ماه وجود مقدس نبی اکرم است. در صلوات شعبانیه هر روز صبح این را عرضه می داریم که «

وَ هَذَا شَهْرُ نَبِيِّكَ  سَيِّدِ رُسُلِك



» حضرت با عبادت های خودشان فضای این ماه را نورانی کردند و تبدیل به فضایی کردند که در این فضا می شود به خدا نزدیک شد و حقیقت ماه شعبان هر سال تکرار می شود، یعنی آن فضای شب زنده داری و روزه داری نبی اکرم صلی الله علیه و آله و سلم محیط این ماه را نورانی کرده و این ماه را برای بهره برداری آماده کرده است و موانع را کنار زده و راه را به سوی عالم غیب باز کردند.

ظاهر این صلوات شعبانیه این است که در این ماه انسان می تواند راهی به شفاعت نبی اکرم پیدا بکند «

وَ اجْعَلْهُ لِي شَفِيعاً مُشَفَّعاً وَ طَرِيقاً إِلَيْكَ مَهْيَعا



» که اگر کسی به شفاعت حضرت راه پیدا کرد، حضرت یک وادی واسعی و یک صراط مستقیمی است که ما را به سوی خدای متعال راهبری می کند و می شود در این ماه به شفاعت حضرت رسید.

کار شیطان ایجاد غفلت از فرصت ها است و برای انسان  فرصت سوزی می کند و این فرصت سوزی هم گاهی به نحوی است که یک فرصت را از انسان می گیرد. فرض کنید انسان سحر شب جمعه را از دست داد، شیطان وسوسه می کند و به جای این که انسان برخیزد و با نماز اول صبح جبران این نافله شب را کند، انسان را غافل می کند به طوریکه احساس خستگی می کند و احساس می کند که دیگر حالا نماز صبح هم اول وقت نخواند. یا فرض کنید اگر فرصت نماز صبح اول وقت را گرفت، آرام آرام در انسان غفلت ایجاد می کند که حالا اگر این فضیلت را از دست دادی نماز آخر وقت را هم از انسان می گیرد. این غفلت هایی که در انسان ایجاد می کند که یک فضیلت بزرگ را می گیرد و بعد آرام آرام یک نوع افسردگی در انسان ایجاد می کند و توفیق عبادت های دیگر را هم می گیرد.

این به عکس آن چیزی است که به ما فرمودند، فرمودند اگر فرصتی را از دست دادی بلافاصله تدارک کن و اگر نماز شبت را نخواندی قضا کن، اگر نماز صبح اول وقت از دستت رفت فضیلت وقت را از دست نده. این یک قاعده کلی است، اگر شب جمعه از دست رفت سحر جمعه را از دست ندهیم، اگر سحر رفت روز جمعه را از دست ندهیم و اگر روز جمعه از دست رفت غروب جمعه را از دست ندهیم. نسبت به ماه شعبان هم همینطور است اگر ماه رجب و یا ماه شعبان از دست رفت، این دو سه روز را مغتنم بشماریم.

این همان مضمون حدیث نورانی است که امام رضا علیه السلام به ابا صلت در آخرین جمعه ماه شعبان فرمودند که خودت را برای ماه رمضان مهیا کن و کارهای غیر جدی را کنار بگذار و مشغول به کثرت تلاوت قرآن باش و زیاد قرآن بخوان و دعا و استغفار و توبه کن که خالص بشوی، یعنی همه غفلت ها از بین برود تا برای ماه رمضان حضور پیدا کنی و اگر امانتی نزد تو است پرداخت کن که وقتی وارد ماه رمضان می شوی هیچ باری روی دوش تو نباشد چون خیلی وقت ها انسان می خواهد به سمت خدا برود و همه چیز آماده است ولی یک باری روی دوش انسان است که نمی گذارد انسان حرکت کند. اگر انسان واقعا برای ماه رمضان جدی است باید سبک بال بشود. این که اولیاء خدا طول سال و یا لااقل ماه رجب و شعبان را ریاضت می کشیدند برای همین بوده است.

حالا اگر کسی ماه شعبان و رمضان را استفاده کرد که نعم المطلوب ولی اگر تا الان نتوانسته، این مابقی ماه شعبان را از دست ندهد و تهیئ پیدا کند و بعد مراقب باشد که ماه رمضان از دست نرود. یکی از غفلت هایی که شیطان برای ما ایجاد می کند این است که در دستگاه محاسباتی ما تصرف می کند و نمی گذارد که درست محاسبه کنیم و هر چیزی را سر جای خودش و به اندازه خودش بزرگ ببینیم. خبر را بزرگ و کوچک می کند و ما را با حادثه های کوچک مشغول می کند و از حادثه های بزرگ غافلمان می کند و درنتیجه حادثه های بزرگ مخفی می شوند.