«

وَ اللَّهُ الْغَنِيُّ وَ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ



» این معادله را باید بفهمید که خدای متعال بی نیاز مطلق است، شما فقیر مطلق به خدا هستید. اگر فقیر مالش را به دست غنی بدهد، برای خودش خرج کرده است. چون «

ما عِنْدَكُمْ يَنْفَدُ وَ ما عِنْدَ اللَّهِ باقٍ



»(نحل/96). اگر توانست در بازار دنیا اهل معامله با خدا بشود، بزرگ می شود چون می دانید بازارهای کوچک را همه بلدند، ولی وقتی به بازارهای بزرگ می رسد، باید اهلش بشوی تا وارد بازار بشوی. با دنیا همه بلدند معامله کنند، با شیطان همه بلدند معامله کنند، با نفس همه می توانند تجارت کنند، آن تجارتی که مشتری کم دارد، مشتریش باید آدم های بزرگ باشند تا این بازارهای بزرگ را ببینند و بفهمند، آن بازار خداست. در بازارها و مشتری ها یک مشتری هم خداست «

إِنَّ اللَّهَ اشْتَرى  مِنَ الْمُؤْمِنينَ أَنْفُسَهُمْ وَ أَمْوالَهُمْ بِأَنَّ لَهُم



»(توبه/111).

ولی همه نمی توانند در این میدان بیایند. همه امکانات ما از طرف اوست، اگر می فرماید این امکاناتی که به شما دادم را در سبیل من انفاق کنید، این نیست که او به این امکانات احتیاج دارد، او می خواهد این امکاناتی که به ما داده و یک روزی هم از دست ما گرفته می شود، برگردد به محضر خدای متعال و در این داد و ستد ما رشد کنیم، ما بهره مند بشویم، ما در این تجارت سود ببریم چون تجارت با دیگران سراسر خسارت است. تجارت با نفس، با شیطان، با اهل دنیا تماما خسارت است. امکانات انسان از دست می رود و چیزی برنمی گردد. آن تجارتی تجارت سود ده است که خدا می فرماید، به آنها بشارت بده که خوب تجارتی کردید «

فَاسْتَبْشِرُوا بِبَيْعِكُمُ الَّذي بايَعْتُمْ



» این تجارت با خداست.

اگر انسان این را نفهمید، معادله را اشتباه فهمید و خیال کرد پیامبر احتیاج به من دارد، قرآن می فرماید، یک عده ای از اعراب (بادیه نشین ها) که با فرهنگ جاهلی زندگی می کنند، آن چه در راه پیامبر انفاق می کنند را غرامت خودشان می دانند. خیال می کنند پیامبر می خواهد از اینها غرامت بگیرد. «

وَ مِنَ الْأَعْرابِ مَنْ يَتَّخِذُ ما يُنْفِقُ مَغْرَماً



»(توبه/98) این را غرامت خودش می داند «

وَ يَتَرَبَّصُ بِكُمُ الدَّوائِرَ عَلَيْهِمْ دائِرَةُ



» مترصد این است که خطر بیاید و جبهه شما را از بین ببرد.

یک عده ای اینطوری اند. احساس می کنند این جبهه پیامبر متزلزل است. ماندنی نیست. رشدی ندارد. اگر هم امکاناتی می آورند و در این جبهه خرج می کنند، نگران اند. همیشه و هر لحظه منتظر است که بساط نبی اکرم صل الله علیه و آله و سلم در عالم جمع بشود. آدمی که اینطوری نگاه می کند، جبهه پیامبر را جبهه متزلزل و رو به فنا می داند، اگر امکانات خودش را بیاورد اینجا، خیال می کند باخته است! در حالی که اینطوری نیست؛ جبهه امام حسین علیه السلام، جبهه ای است که ماندگار و باقی است، «

ما عِنْدَكُمْ يَنْفَدُ وَ ما عِنْدَ اللَّهِ باقٍ



».

پس معادله این است؛ ما دستمان دست فقیر است، خدای متعال دست غنی. اگر خدای غنی می گوید مالتان را بیاورید و ببخشید، در راه من خرج کنید، فقط برای خداست. کسی که این را فهمید، امکاناتش را می آورد و خرج می کند. این خرج کردن هم موجب شکوفایی خود انسان می شود. آن کسی هم که این معامله را نفهمید، بخل می ورزد که امکاناتش را در راه خدا بیاورد. این بخل نسبت به خود است، این بخل نسبت به خدا و راه خدا نیست.

بنابراین خدای متعال یک سبیلی باز کرده، با نبی اکرم و معصومین یک راهی به سوی خدا باز شده، بعد از این راه به ما می گویند: «

آمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ أَنْفِقُوا



» به این رسول به آنچه در دست این پیامبر است، مومن بشوید. به آن غیبی که پیامبر با آن مأنوس است، مومن بشوید. بعد بیایید امکانات تان را در راهی که این پیامبر دارد برایتان به سوی عالم بالا باز می کند، خرج کنید. این پیامبر سائل نیست، اگر سائل بود احدی به او چیزی نمی داد. این پیامبر داعی است، دعوت می کند. راه باز کرده و می گوید بیایید و در راه من حرکت کنید. حالا که اینطوری است اگر کسی بخل ورزید، نسبت به خودش بخل ورزیده، «

وَ مَنْ يَبْخَلْ فَإِنَّما يَبْخَلُ عَنْ نَفْسِهِ وَ اللَّهُ الْغَنِيُّ وَ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ



».

بعد می فرماید: «وَ إِنْ تَتَوَلَّوْا» اگر هم شما رویگردان شدید و در سبیل الله نیامدید، امکانات تان را نیاوردید تا خرج پیامبر خدا کنید، خیال نکنید که پیامبر خدا شکست می خورد، خیال نکنید این جبهه بی مشتری می ماند، خیال نکنید این بازار مشتری ندارد. این بازار مشتری خودش را دارد. فقط مسئله این است که ما می خواهیم شما هم مشتری این بازار باشید، نمی خواهید، نخواهید! شما خسارت می کنید.

شما را تبدیل می کند؛ «

وَ إِنْ تَتَوَلَّوْا يَسْتَبْدِلْ قَوْماً غَيْرَكُمْ



» شما اگر امکانات تان را نیاوردید، جانتان را، مالتان را، آبرویتان را کنار امیرالمومنین علیه السلام نیاوردید، خدای متعال شما را تبدیل می کند. یک قوم دیگری را جای شما می آورد. «

ثُمَّ لا يَكُونُوا أَمْثالَكُمْ



» اینها مثل شما نخواهند بود.