این متن از سخنرانی جناب حجه الاسلام و المسلمين ميرباقري در تاسوعای حسینی سال 1390 بدست آمده است که در دفتر مقام معظم رهبری در قم ایراد شده است. در این بحث ایشان به مسئله انحراف بعد از رسول اکرم(ص) پرداخته و انحراف دین مداری را مطرح می کنند و در این فضا به بررسی حرکت سیدالشهداء و اصلاحی که ایشان در مقابل این جریان انجام می دهند می پردازند.

سؤالی که هر سال با آغاز ماه محرم شایسته است در آن تأمل گردد و بزرگان نیز پاسخ های جامع و مناسبی به آن داده اند اين است که چه انحرافی در امت اسلامی رخ داد که در سال 61 هجری  مسلمان ها حاضر شدند با كمال آگاهي و بصيرت و بدون هيچ گونه جهالت نسبت به شخصیت سیدالشهداء(ع) ایشان را به شهادت برسانند. چه تحول و انحرافي در جامعه مسلمان ها ايجاد شد كه تنها پس از گذشت نيم قرن از رحلت وجود مقدس رسول الله(ع) كساني كه خود را امت حضرت و مسلم به دين او مي دانستند نوه ايشان را كه روي دوش او ديده بودند، كسي را كه در آغوش حضرت ديده بودند، كسي را كه فضائل و مناقب بلندش را بارها از زبان مقدس نبي اكرم(ص) شنيده بودند و يا برايشان نقل شده بود، به فجیع ترین شكل به قتل برسانند و بعد اهل بيت ایشان را به عنوان خارجي به اسارت ببرند؟ آنها به حدی ظلم کردند كه امام سجاد(ع) هنگام بازگشت از کربلا در ورودی شهر مدينه فرمودند: اگر جد ما سفارش مي كرد ما را آزار دهند بيش از اين متصور نبود. مخالفت و عناد با نبی اکرم(ص)  حتی از جانب دشمنان حضرت نیز بیش از اين ممكن نبود. مسلمان ها به خوبی مي دانستند که سیدالشهداء(ع) از مصاديق آيات تطهير و مباهله است و كسي است كه پیامبر (ص) درباره ایشان فرمودند: «

الْحَسَنُ وَالْحُسَيْنُ سَيِّدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّه



».