برای نمایش محتوای مربوطه روی عنوان نوشته زیر کلیک نمایید
( عنوان زیر لینک به فهرست مربوطه در داخل نوشته اصلی می باشد)
فراز چهارم زيارت نامه حضرت زهرا (س) عبارت است از: «
فأنّا نسئلك انّ کنا صدّقناك الاّ الحقتنا بتصديقنا
»؛ اکنون از تو می خواهيم که اگر به راستی در آن عقيده به تو راست می گوييم با همين راستگويي مان ما را به آن دو بزرگوار برسانی. زائر پس از طي سه فراز گذشته، با «فاي» نتيجه به يك سؤال و درخواست از صديقة طاهره (س) مي رسد و از ايشان مي خواهد كه پس از تصديق ـ كه در مراحل قبل به آن دست يافته ـ ما را به نبي (ص) و ولي (ع) خدا ملحق سازد. يعني الحاق ما به نبوت نبي اكرم (ص) و ولايت اميرالمؤمنين (ع) (لهما) به وسيلة صديقة طاهره (س) و با تصديق ايشان تحقق مي يابد. به بيان ديگر، سيده نساء العالمين فاطمه زهرا (س)، حلقة اتصال همه عالم به نبي (ص) و ولي (ع) هستند.
پس، راه الحاق به نبوت و ولايت، تصديق صديقه طاهره (س) مي باشد كه انسان با اين تصديق، قابليت الحاق را مي يابد و جزو شعاع وجودي ايشان مي گردد. از اين رو است كه اولين كار دشمنان اسلام اين بود كه کوشيدند رابطة عالم را با حلقه اتصالشان به خدا قطع نمايند و لكن بلاي صديقه طاهره (س) بود كه اين حلقه را دوباره گره زد! بلاهايي كه حضرت زهرا (س) تحمل مي كنند بلاهاي سنگينی است که درک آنها به سادگی اتفاق نمی افتد.. بلاي فراق رسول اكرم (س) از يك سو و بلاي خانه نشين شدن اميرالمؤمنين (ع) از سوي ديگر، و نيز ماجراي كوچه و ماجراي خانه از جانب ديگر، بزرگترين مصائب را رقم زد. شايد بتوان گفت شهادت حضرت در سنين جواني و مخفي بودن قبر ايشان، بزرگ ترين شاهد حقانيت ايشان است. حضرت با تحمل اين بلاها و يتيم گذاشتن فرزندان خود مي رود تا راه غلبة جبهة توحيد بر جبهة كفر را هموار نمايد.
اين بلاها همه يك طرف و بلاي حضرت در بلاي سيد الشهداء (ع) هم طرف ديگر! قبل از ولايت سيد الشهدا (ع) سخت ترين ميثاق را از صديقه طاهره (س) براي بلاي فرزندش گرفته اند؛ «حملته امّه كُرهاً وضعته كُرهاً»(13) در روايات ذيل اين آيه شريفه آمده است كه قبل از ولادت امام (ع)، جبرئيل به رسول الله (ص) مي گويد: به فاطمه (س) بگوييد كه ما چنين فرزندي به تو عطا خواهيم كرد به شرط آن كه چنين بلاي عظيمي را تحمل نمايد. و وقتي حضرت زهرا (س) در قبول اين شرط به بحث پرداختند حضرت حق سبحانه و تعالي بشارت دادند كه در ازاي تحمل اين بلا، امامت و وجود حضرت بقيه الله (عج) را در نسل صديقه طاهره (س) قرار مي دهند و پس از آن بود كه حضرت بر اين ميثاق راضي شدند.(14) لذا حضرت صادق (ع) در تفسير اين آيه فرموند: كدام مادري است كه در هنگام وضع حمل، كراهت و نگراني داشته باشد؟ مگر صديقه طاهره (س) كه بلاي سنگين عاشورا را با آن ميثاق و اين ولادت، تحمل نمودند.(15) و از همين جاست كه مطابق رواياتي در كامل الزيارات بيان شده، گاهي از شدت صدای ناله هاي حضرت زهرا (س) در مصيبت امام حسين (ع)، جهنّم آن چنان فروزان مي شود كه اگر ملائكه آن را كنترل نكنند همة عالم را مي سوزاند! بنا بر بعضي روايات هم، وقتي ايشان در روز قيامت به صحنه محشر وارد مي گردد، همه محشر را به هم مي ريزد.
حضرت زهرا (س) هزينه پيشرفت اسلام و اتصال عالم به نبوت و ولايت را با تحمل اين مصائب عظيم پرداخته اند. امام حسن (ع) و امام حسين (ع) و ساير اولاد معصومشان و بقيه فرزندان و سادات، بزرگ ترين مصيبت ها را در كلّ عالم تحمل كردند و صديقه طاهره (ع) هم ميثاقي عظيم بر تحمل اين بلاها به خداوند متعال داده و به نحو اتمّ و اكمل به آن وفا كرده اند.
از اين جهت است كه صديقه طاهره (س) هم شب قدر رسول الله (س) و هم شب قدر همه عالَم است. از حضرت صادق (ع) نقل شده است كه شب قدر، وجود پربركت صديقه طاهره (س) است و از اين جهت فاطمه را فاطمه ناميدند كه ديگران از درك كامل او عاجزند؛ «
و ما أدريك ما ليله القدر
»(16)
مطلب دوم آن است كه در روايات مربوط به سوره قدر آمده است كه نبي اكرم (س) در خواب ديدند كه بني تميم و عدي از منبر حضرت بالا مي روند و مردم را از دين خدا بر مي گردانند. صبح فردا پس از آن كه حضرت غصه دار شدند و جبرئيل (ع) علت غصه داري را سؤال نمودند رفت و بازگشت و سوره قدر را براي حضرت آورد. اين يعني آن كه خداوند متعال در مقابل دولت باطلي كه قصد نابودي هدايت نبي اكرم (س) را دارد شب قدر را به پيامبر دادند؛ يعني صديقه طاهره (ع) شب قدر حضرت نيز هست.
در روايتي ديگر، اصحاب به نبي مكرم اسلام (س) عرض كردند: برخی از امت هاي سابق، هزار ماه شمشير مي زدند و در ازاء آن اجر مي گرفتند؛ خداوند در امت اسلام چه چيزي به جايش قرار داده است؟ حضرت پس از نزول سوره قدر فرمودند: خداوند شب قدر را به جاي هزار ماه در امّت ما قرار داده است؛ «خير من ألف شهر». پس وجود حضرت زهرا (س) شب قدر همة عالم است و حلقه اتصال جهان به نبي اكرم (س) و وصيش (ع) و هستند.به عبارت ديگر، الحاق ما به نبوت و ولايت، به دست صديقه طاهره (س) واقع مي شود؛ «
إلاّ الحقتنا بتصديقنا لهما
» و اين الحاق، تنها براي كسي كه سالك فرازهاي سابق بوده است، امكان پذير است.