وقتی هم نازل شده بر یک انسان معمولی نازل نشده «عَلَى رَسُولِكَ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ‏»، این کتاب از محضر توست و به اجازه تو بر پیامبرت فرود آمده است، فرودگاهش قلب پیغمبر است. یک همچین کتابی است «

وَ كَلَامُكَ‏ النَّاطِقُ‏ عَلَى لِسَانِ نَبِيِّك



»، کلام گویای توست و این کلام خودش ناطق است وحرف می زند، «عَلَى لِسَانِ نَبِيِّك‏»، بر زبان پیغمبر جاری شده است. تو از زبان پیغمبر حرف می زنی، وقتی پیامبر قرآن می خواند در واقع تو قرآن می خوانی منتهی از زبان پیغمبر می خوانی.

همه کارهای پیامبر این طور است «

وَ ما رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَ لكِنَّ اللَّهَ رَمی



»(انفال/17)، وقتی در جنگ سنگ ریزه ها را از دست امیرالمؤمنین گرفتند به سمت دشمن پرتاب کردند. خدای متعال فرمود: «

وَ ما رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ



»، شما پرتاب کردی، ولی شما پرتاب نکردی. پس خدا بود «

وَ لكِنَّ اللَّهَ رَمی



»، دست پیغمبر و دست حضرت امیر یک چنین دستی است. زبان پیامبر هم همین طور است، وقتی پیغمبر حرف می زند خدا حرف می زند. «

وَ ما يَنْطِقُ عَنِ الْهَوى‏



» «

إِنْ هُوَ إِلاَّ وَحْيٌ يُوحى



»(نجم/3-4)،‏ کلام خداست که به این زبان جاری می شود. «

وَ كَلَامُكَ‏ النَّاطِقُ‏ عَلَى لِسَانِ نَبِيِّك



».

لذا ما وقتی از زبان پیامبر بشنویم حرف خدا را از زبان پیامبر از وراء حجاب می شنویم؛ منتهی از حجاب نبی اکرم که از این بهتر نمی شود. اگر انسان اهل قرآن شد کارش به جایی می رسد که ان شاءالله قرآن را از زبان پیامبر و از زبان امام زمان می شنود. در احوالات مرحوم بحر العلوم هست که در حرم حضرت امیر این اشعار را می خواند: «چه خوش است صوت قرآن ز تو دلبربا شنیدن » « به رخت نظاره کردن سخن خدا شنیدن» آن قرآنی که از زبان امام زمان می شنوید آن قرآن قلب انسان را روشن می کند و بار انسان را می بندد. «

وَ كَلَامُكَ‏ النَّاطِقُ‏ عَلَى لِسَانِ نَبِيِّك



»، این کتابی که این قدر عظمت دارد کلام توست، تو سخن می گویی اما مسیر تکلم زبان مبارک نبی اکرم(ص) و امام(ع) است.

«

وَ جَعَلْتَهُ عَهْداً مِنْكَ إِلَى خَلْقِكَ وَ حَبْلًا مُتَّصِلًا فِيمَا بَيْنَكَ وَ بَيْنَ عِبَادِك



» خدایا این کتاب را یک رشته قرار دادی «

فِيمَا بَيْنَكَ وَ بَيْنَ عِبَادِك



»، ریسمانی بین تو و بندگانت است اگر این حبل را بگیرند حبل محکم است به خدا می رسند. اگر سر ریسمانی دست کسی باشد که بالای کوه کسی که پایین کوه است اگر این ریسمان را بگیرد به آن آقا می رسد. «

حَبْلًا مُتَّصِلًا فِيمَا بَيْنَكَ وَ بَيْنَ عِبَادِك



»، یک رشته متصل بین ما و خداست و بین حضرت حق و ماست. اگر کسی این رشته را گرفت با این رشته بالا برود به معرفت الله و به توحید و به حضور در پرتو قرآن و به درک حضور خدای متعال می رسد.