متن زیر تقریر و خلاصه ای از جلسه شصت و نهم درس خارج فقه مبحث مکاسب محرمه؛ جناب حجت الاسلام و المسلمین میرباقری است که در تاریخ سه شنبه 19 فروردین ماه 93 برگزار شده است. در این جلسه به حکم بیع آلات لهو پرداخته شده است. قابل ذکر است که متن برداشت شاگردان ایشان از مباحث است.

آلات اللهو

مرحوم شیخ میفرمایند: حکم بیع آلات اللهو از ادله و مباحث مسائل اخیر استفاده میشود.

قطعا لهو و به تبع آن آلات لهو، مصادیق حرام و حلالی دارند که بحث ما در آلات لهوی است که صرفا استعمالشان محکوم به حرمت است.

آلات لهوی که تنها اثرش حرام است مانند هیاکل العبادة، بیعشان حرام است. اما اگر صورتی بین آلات لهو حرام و استعمالات حلال مشترک شود، باز هم ادله ای برای حرمتشان اقامه شده است.

ادله حرمت:

روایت تحف: که بعضا سندا و دلالتا در آن مناقشه شده است

نبوی مشهور: که استدلال به آن دلالتا در مقام تمام است

ام روایت حرمت فروش چوب توت به کسی که با آن برابط یا صنم درست میکند، نه دلالتی بر حرمت دارد و نه میتوان ادعای فحوا در آن نمود خصوصا که در خود روایت فروش به کسی که برابط میسازد بلا اشکال خوانده شده است.

آیه «الرجز فاهجر»: اگر در مسائلی که اخیرا گذشت، دلالت بر حرمت کند در مقام هم دلالت دارد اما صدق رجز بر آلات لهو و شمول وجوب هجر بر هجر هر تصرفی محل مناقشه است.

«لا تأکلوا اموالکم بینکم بالباطل» نیز به شرط حمل باء بر مقابله تمام است بخلاف مبنای مرحوم خویی که حمل بر سببیت میکنند

حکم فروش ماده دون الصورة و فروش به کسی که محو صورت میکند و ... هم عینا مانند حکمی است که در هیاکل عبادت بیان شد.