متن پيش رو، خلاصه اولین جلسه سخنراني حجت الاسلام و المسلمين ميرباقري در ایام محرم الحرام سال 92 (به تاریخ 14 آبان ماه) می باشد که در حسینیه مرحوم آیة الله مرعشی نجفی برگزار شده است. ایشان در این جلسه به مسئله همراهی با اولیاء خدا اشاره کرده و بیان می دارند که موانعی در این راه می باشد؛ از دنیاپرستی و کندی ها و ... که به توضیح آنها می پردازند.

محرم زمان مناسبي است تا انسان ميزان همراهي خود با اباعبد الله عليه السلام را محاسبه كند و مواجهه هاي افراد مختلف با اين صحنه تاريخي مورد تأمل قراردهد.

فرصتهاي همراهي با ولي خدا كوتاه و نيازمند تصميم در لحظه است. كُندي، تسويف و سبك بال نبودن، اولين مانع همراهي و از دست رفتن اين فرصت هاي استثنايي است. علت عدم موفقيت افرادي نظير ترماح را نيز مي توان در همين علت جستجو كرد. بنابراين سرعت در همراهي يكي از ضرورت هاي موفقيت در اين امتحان است . 

جمع كردن بين دنيا و آخرت و جستجوي وادي امني جداي از وادي امن امام، مانع مهم ديگري است كه بر سر راه دوستان سيد الشهداء (نظير حرّ) قرار گرفته است. اين حاشيه امن، مانع از رسيدن به امام مي شود. بنابراين بايد حزن وامنيت دوستان اهل بيت، همان حزن و امن امام باشد. البته مستور بودن خير همراهي با امام در زير پوشش سختي ها و دشواري ها، امتحان بزرگي است كه در اين مسير قرار داده شده است. اين تصور كه كسي بتواند در ميانه جاده حق و باطل بايستاد تا از عواقب راه باطل و دشواري هاي راه حق در امنيت قرار گيرد، تصور اشتباهي است؛ چرا كه در وراي حق، همه، باطل است. 

مانع سوم و اصلي ترين مانع همراهي با ولي خدا، حب دنيا است. در دو راهي ها، حب دنيا انسان را به جبهه باطل مي برد. البته حقيقت دنيا، همان محيط ولايت باطل است. كسي كه در محيط ولايت اولياي طاغوت زندگي كند و لذت و راحت اين عالم را بخواهد او اهل دنيا است و كسي كه در بستر زندگي همين طبيعت مادي، در محيط ولايت معصوم حركت مي كند، در همين عالم هم، او از اهل دنيا نيست.